معنای کلمه یا زندگی!!

به نام خدا

همانند گذشته از بدو تولد و با نگارش اشنا شروع به نوشتن می کنم!

تا کنون ورطه ی امید و اشک تنهایی من را شناخته اید!اکنون دست بر روی مسئله ی بزرگتر گذاشته ام!
زندگی...لفظی که بسیاری با لذت ان را بر زبان می اورند و بعضی با زجر و اندوه..اما من..من هنوز متوجه نشده ام از اینانم یا انان ...این دو دسته با مادیات لفظ زندگی را معنا کرده اند...اما حال من چه؟من که با ذهن و تنهایی خود طرف هستم!

می گویند در ماه شیر به دنیا امده ام اما اگر هم شیر را به من نسبت داده اند باید بدانند شیری تنها و رو به زوال هستم!ایا می دانستم بعد از تولد چنین چیزی برایم رقم خواهد خورد.؟همانند بقیه ی موارد در موقع تولد گریستم چون مرا بر سر دوراهی قرار داده اند و از من معنا کردن را طلب نمودند.

همیشه در حال تفکرم...ایا از این زندگی متنفر باشم یا که از ان لذت ببرم چون بعد از ان بیش از این تنها خواهم بود...شیرینی لبخند کودکان را می دیدم اما چرا من ان را تجربه نکرده ام اما این مهم نبود...هر روز را به امید روشن شدن ذهنم برای معنا کردنش گذراندم اما ذهن من در اوج روشنایی تاریک بود...سالها را گذرانده ام اما هنوز این راز را برای خود اشکار نکرده ام از ان هراس داشته و دارم....اما تا کی فرار؟
من نه اینم و نه ان من خودمم و خود می فهمم چرا باید در مورد زندگی هیچ نگفت قضاوت نکرد نه می گویم لذت نه می گویم رنج فقط می گویم خستگی تنهایی سقوطی بی پایان حال باید متوجه بشوم که این سقوط و تنهایی لذت بخش است یا نه!!!

اما باز هم تابلوی ایست را بر سر راه خود می گذارم نباید به این مسئله هم فکر کرد...فکرم را از سرنوشت منحرف می کنم!جواب جواب را می دانم اما فرار همیشه فرار برای همه چیز باید فرار کرد اما حال دیگر می خواهم فریاد بزنم:
"زندگی اگر هم لذتی داشته باشد از تنهایی ان است اما ان نابودی درونیی که برایت به ارمغان می اورد خیلی درد اور تر از لذتش هست!"

مرگ!!!