به نام خدا
طلوع غروب
خورشید قد علم می کند...شاید برای مقابله با اوست که این چنین در ابتدا زمین را تحقیر می کنیم...حال همه جا روشن،زمین محقر و فقط پلیدیست که توانایی خودنمایی دارد...
در روشن زدگی روزمره،پلیدی قدم به قدم هم سفری جدایی ناپذیر است و نمی توان اعتراضی کرد...خود کرده را تدبیر نیست...دیگر کافیست.قدم ها می ایستد تن ها بر افق دنیا استوار میشنود و دست از تحقیر زمین می کشند...
اکنون می توان منتظر اندکی روشنایی ماند برای خود نمایی و دنیای کمی زیبا تر...دنیایی ساخته شده از سوی نور ما...
وقتی شب شروع دوباره است...خورشید را بر دوش کوه ها تشییع کنید...
ر.ا.مرگ